AVOND KLOK

Wordt hij inderdaad ingesteld? Dan is de Oorlog compleet voor mij. Ik ben na de Oorlog geboren en heb mij altijd verre gehouden van alles, wat met de Oorlog te maken had. De Tweede Wereldoorlog was de oorzaak van het ontstaan van het gezin, waarin ik geboren werd en waar niet over de ervaringen in die oorlog gesproken werd, met uitzondering van een enkele anekdote zoals over de fiets en de zaag, die niet door de Duitsers in beslag zijn genomen, omdat de jonge Duitser, die het bevel gekregen had om al het metaal, dat hem onder ogen kwam, in beslag te nemen, dit niet deed toen de knappe vrouw, die met een zaag onder de snelbinders van haar fiets, hem in haar beste Duits vertelde, dat zij enorm van haar vader op haar kop zou krijgen, wanneer zij de zaag, die haar man geleend had, niet terug zou brengen. De jongeman gebood haar om snel te verdwijnen en, wanneer iemand anders haar aan zou houden, te vertellen, dat zij niemand gezien had.

De Oorlog, dat was die tijd, waarin de burger continu op zijn qui-vive moest zijn, want men wist niet, wie er te vertrouwen was. Zo woonde het jong getrouwde stel in een huis met praktijkruimte, waar de dokter mensen kon onderzoeken. De dokter was thuis en een vriend, die later burgemeester werd in een dorp in het Westland, was op bezoek, toen er, nadat het geluid van de laarzen, dat in de straat klonk, gestopt was voor de deur, luid en duidelijk op de deur gebonsd werd: "Aufmachen!". Het was de tijd, waarin zo veel mogelijk mannen opgepakt werden om voor de Arbeitseinsatz naar Duitsland gestuurd te worden.

Het was duidelijk, dat er gevaar dreigde en de beide mannen doken zo snel mogelijk in het net manshoge gat, dat onder de vloer in de onderzoekskamer zat, dat eigenlijk net groot genoeg was voor 1 persoon, maar nu persten zich dus beide mannen in dat gat, de vrouw legde het kleedje er snel over, schoof de onderzoekstafel er over en opende vervolgens de deur.

Een jonge Duitse Luitenant en een soldaat bleken voor de deur te staan. Hij vroeg aan de vrouw, of haar man thuis was. "Nee" antwoordde de vrouw hem, waarop de vraag kwam, waar haar man dan was. Zij antwoordde de luitenant, dat zij dat niet wist en dat haar man waarschijnlijk in het ziekenhuis was. De luitenant wilde het huis bekijken, want er was melding van gemaakt, dat er een man dit huis was binnen gegaan, maar hij vond niets opvallends.

Ze wisselden nog wat persoonlijke gegevens uit, waarbij de luitenant vertelde, dat zijn vrouw in Duitsland was met hun twee kleine kinderen. Hij miste hen erg, wat de vrouw, wier zus met twee kleine kinderen, die ook alleen zat omdat haar man door het leger naar het buitenland was gestuurd, zich goed kon voorstellen.

Die Oorlog is voorbij, maar nu is er een "oorlog" tegen een virus, terwijl de leiders van het land denken, dat een avondklok er voor zal zorgen, dat dit virus "verslagen" kan worden.

De avondklok, waardoor iemand niet meer naar huis durft te gaan, kan de oorzaak zijn van veel, heel veel geweld en narigheid. Narigheid, die wellicht veel erger is dan de narigheid, die door het virus veroorzaakt wordt. Als er overbevolking is, moet er een regulerend middel komen, dat is sinds mensenheugenis zo. Dan ontstaat er een oorlog of een epidemie. Het lijkt wel, alsof de mens niet dood mag gaan, terwijl dat het enige is, waarvoor we geboren zijn: sterven. Het is zeker, dat we zullen sterven en thuis blijven geeft geen zekerheid dat je niet ziek wordt aan het covid-19 virus en ten gevolge daarvan sterft. Want er blijft contact met elkaar.

Het kan de therapeut zijn, die de besmettingshaard blijkt te zijn, de dokter, de poetsvrouw, de kassajuffrouw, de beste vriend of vriendin, de bus, de trein, de maaltijdbezorger en misschien zelfs wel het weer. Hoe het zij, het is te hopen, dat de avondklok niet de Derde Wereldoorlog inluidt. Hij veroorzaakt meer intermenselijk contact, want in plaats van ‘s avonds om 23 uur nog een rondje te gaan lopen, moet dat dan overdag, wat ook geldt voor het winkelbezoek e.d.